De Turkse Republiek Noord-Cyprus (TRNC) is een zelfverklaarde staat op het noordelijke deel van het eiland Cyprus. De TRNC Werd opgericht in 1983.

De TRNC wordt erkend door Turkije en enkele andere landen, maar wordt niet erkend door de Verenigde Naties of de internationale gemeenschap. Als gevolg hiervan wordt de TRNC geconfronteerd met economisch isolement en politieke uitdagingen.

Ondanks zijn internationale isolement heeft de TRNC zich ontwikkeld tot een bloeiende toeristische bestemming, met zijn prachtige stranden, adembenemende landschappen en rijk cultureel erfgoed. De regio heeft een mediterraan klimaat, met lange, hete zomers en milde winters, waardoor het een aantrekkelijke bestemming is voor bezoekers van over de hele wereld.

De TRNC heeft de afgelopen jaren aanzienlijke inspanningen geleverd om zijn economie te ontwikkelen, met name in de vastgoed- en toerismesector. De regering heeft een reeks stimulansen ingevoerd om buitenlandse investeringen aan te moedigen, waaronder lagere overdrachtskosten voor onroerend goed en vereenvoudigde verblijfsvergunningen.

De TRNC heeft ook een goed ontwikkeld onderwijssysteem, met een aantal gerenommeerde universiteiten en hogescholen, waardoor het een aantrekkelijke bestemming is voor studenten van over de hele wereld.

Ondanks de uitdagingen waarmee het wordt geconfronteerd, blijft de TRNC gedijen als een uniek en mooi deel van de wereld. Van de adembenemende stranden en schilderachtige landschappen tot het rijke culturele erfgoed en de gastvrije gemeenschap, de TRNC biedt een unieke ervaring voor zowel bezoekers als bewoners.

1. Betaalbare kosten van levensonderhoud: in vergelijking met andere mediterrane landen biedt Noord-Cyprus relatief lagere kosten van levensonderhoud. Dit betekent dat gepensioneerden kunnen genieten van een hoge levensstandaard tegen lagere kosten.
2. Aangenaam klimaat: Noord-Cyprus heeft een mild mediterraan klimaat met lange, hete zomers en milde winters. Dit maakt het een aantrekkelijke bestemming voor wie de koude, strenge winters wil ontvluchten.
3. Prachtig landschap: Noord-Cyprus is de thuisbasis van enkele van de mooiste en meest ongerepte landschappen in de Middellandse Zee. Van ongerepte stranden tot glooiende heuvels en bergen, gepensioneerden kunnen genieten van adembenemende uitzichten en een ontspannen levenstempo.
4. Engelssprekende gemeenschap: Engels wordt veel gesproken in Noord-Cyprus, waardoor het voor gepensioneerden een gemakkelijke plek is om zich te vestigen in en te integreren met de lokale gemeenschap.
5. Kwalitatieve gezondheidszorg: Noord-Cyprus heeft een gezondheidszorgsysteem van goede kwaliteit, met een mix van openbare en particuliere ziekenhuizen en klinieken. Dit betekent dat gepensioneerden toegang hebben tot hoogwaardige medische zorg wanneer ze die nodig hebben.
6. Veilige omgeving: Noord-Cyprus is een veilige en vredige plek om te wonen, met lage criminaliteitscijfers en een stabiel politiek klimaat.
7. Toegankelijke locatie: Noord-Cyprus is gemakkelijk bereikbaar vanuit Europa, met regelmatige vluchten vanuit grote steden zoals Londen, Istanbul en Moskou.
8. Goedkope woningen : Politieke situatie, Noord-Cyprus is een zelfverklaarde staat die alleen door Turkije wordt erkend. Dit heeft geleid tot een gebrek aan internationale erkenning en investeringen, wat kan bijdragen aan lagere vastgoedprijzen.

Al met al biedt Noord-Cyprus een uniek en aantrekkelijk pakket aan factoren die het een aantrekkelijke bestemming maken voor Europeanen die in het buitenland met pensioen willen gaan. De combinatie van betaalbaarheid, aangenaam klimaat, adembenemende landschappen, gastvrije gemeenschap, hoogwaardige gezondheidszorg, veilige omgeving en toegankelijke locatie maken het een populaire pensioenkeuze.

De Turkse Republiek Noord-Cyprus (TRNC) heeft drie borgstellers vanwege de unieke historische en politieke omstandigheden rond haar oprichting.

Toen Cyprus onafhankelijk werd van Groot-Brittannië in 1960 werd het eiland verdeeld in twee gemeenschappen: de Grieks-Cypriotische gemeenschap en de Turks-Cypriotische gemeenschap. De nieuwe grondwet van Cyprus erkende beide gemeenschappen en nam voorzieningen op voor machtsdeling tussen hen.

De spanningen tussen de twee gemeenschappen escaleerden echter al snel en in 1974 had een militaire staatsgreep door de Grieks-Cypriotische Nationale Garde, gesteund door de Griekse militaire junta, tot doel de regering van Cyprus omver te werpen en het eiland met Griekenland te verenigen.

Dit leidde tot een Turkse militaire interventie in Cyprus, wat resulteerde in de de facto opdeling van het eiland. De Turks-Cypriotische gemeenschap riep in 1983 de onafhankelijkheid uit en vormde de TRNC. De TRNC werd alleen door Turkije erkend en het bestaan ​​ervan werd niet erkend door de internationale gemeenschap.

Om de veiligheid en stabiliteit van de TRNC te waarborgen, stonden Turkije, Griekenland en het VK garant voor de Cypriotische grondwet van 1960. Dit betekent dat deze landen wettelijk verplicht zijn om de onafhankelijkheid, soevereiniteit en territoriale integriteit van Cyprus te waarborgen.

De garantstellers hebben verschillende verantwoordelijkheden. Turkije is verantwoordelijk voor de veiligheid van de Turks-Cypriotische gemeenschap, Griekenland is verantwoordelijk voor de veiligheid van de Grieks-Cypriotische gemeenschap en het VK is verantwoordelijk voor de twee Sovereign Base Areas (SBA's) op het eiland.

Het garantstellingssysteem is een omstreden kwestie geweest in Cyprus, waarbij sommigen beweren dat het de deling van het eiland in stand houdt en de pogingen om een ​​alomvattende oplossing voor het Cyprus-probleem te vinden, ondermijnt. Anderen zien het echter als een noodzakelijke bescherming tegen mogelijke bedreigingen voor de veiligheid en stabiliteit van de TRNC.

Waarom Cyprus Joint naar Eu zet geen Turks deel?

Cyprus trad toe tot de Europese Unie (EU) in 2004 als een verdeeld eiland. Bij de toetreding werd de regering van de Republiek Cyprus, die het zuidelijke deel van het eiland controleert, erkend als de enige legitieme regering van het hele eiland. De Turks-Cypriotische gemeenschap in het noorden nam echter niet deel aan het toetredingsproces.

De EU erkent de Republiek Cyprus als de enige legitieme autoriteit op het eiland en beschouwt het noordelijke deel van het eiland als bezet gebied. De EU heeft haar acquis (het geheel van EU-wetgeving) daarom niet uitgebreid tot het noordelijk deel van Cyprus, dat onder controle staat van de Turks-Cypriotische autoriteiten en niet wordt erkend door de internationale gemeenschap.

In de praktijk betekent dit dat de wet- en regelgeving van de EU niet van toepassing is in het noordelijk deel van Cyprus. De EU heeft de Turks-Cypriotische gemeenschap echter financiële steun verleend om de economische ontwikkeling te ondersteunen en nauwere banden met de EU te bevorderen.

Pogingen om het eiland te herenigen zijn al vele jaren aan de gang en de EU steunt deze inspanningen. De EU heeft opgeroepen tot een alomvattende regeling van de kwestie-Cyprus, gebaseerd op een bizonale, bicommunale federatie met politieke gelijkheid tussen de twee gemeenschappen. Een dergelijke regeling zou de instemming van zowel de Grieks-Cypriotische als de Turks-Cypriotische gemeenschap vereisen, evenals de steun van de borgstellers (Turkije, Griekenland en het VK).

Samengevat, het noordelijke deel van Cyprus maakt geen deel uit van de EU vanwege de onopgeloste politieke situatie op het eiland, waarbij de EU de regering van de Republiek Cyprus erkent als de enige legitieme autoriteit op het eiland.